سال کم آبی، سال تاب آوری
ایران با توجه به اقلیم خشک و نیمه خشک، همواره با چالش کم آبی مواجه بوده است، اما سالهای اخیر شدت این بحران را دوچندان کرده است. گزارشهایی مانند تحلیل وضعیت آب در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که خشکسالی های پیاپی، منابع آب زیرزمینی و دشتها را نابود کرده و امنیت آبی کشور را تهدید مینماید.
این شرایط، ضرورت تقویت تاب آوری در برابر بحران آب را بیش از پیش آشکار میکند.
تاب آوری در برابر کم آبی مستلزم تغییر نگرش در مدیریت منابع و تقویت سرمایه های اجتماعی است. پژوهشهای انجامشده در روستاهای استان فارس نشان میدهد که خانوارهای روستایی با استفاده از سرمایههای فردی و اجتماعی، مانند همکاری در مدیریت آب، میتوانند آسیبپذیری خود را کاهش دهنn.
ارزیابی تاب آوری سیستمهای اجتماعی-اکولوژیک در مناطق روستایی مؤید این است که مشارکت جامعه و برنامهریزی پایدار، از عوامل کلیدی مقابله با کمآبی هستند .
برای تبدیل سال کمآبی به فرصتی برای تابآوری، راهکارهای عملی وجود دارد. تقویت روابط اجتماعی، پذیرش تغییرات، و تمرین حل مسئله از جمله راههای افزایش تابآوری فردی و جمعی بهشمار میرود.
در سطح شهری نیز، برنامه ریزی هایی مانند بهبود سیستمهای آب و فاضلاب و یکپارچه سازی پارامترهای تاب آوری در سیاستهای شهری، میتواند به حفظ تعادل در برابر بحران کمک کند.
به طور مثال، تهران با تمرکز بر تاب آوری شهری، تلاش میکند تا با مدیریت پایدار منابع، از آسیبهای ناشی از کم آبی بکاهد
در نهایت، سال کمآبی میتواند نقطه عطفی برای تحول در رفتارها و سیاستها باشد. آموزش مهارتهای تابآوری، مانند هدفگذاری هوشمندانه و مراقبت از خود، به افراد کمک میکند تا در شرایط سخت، عملکرد بهینهای از خود نشان دهند.
با ترکیب این رویکردها، جامعه میتواند از بحران کمآبی درس بگیرد و پایداری خود را در بلندمدت تضمین نماید.
