کرمانشاه پایتخت نوروز ایران
کرمانشاه، شهری باستانی در غرب ایران، به‌عنوان یک قطب فرهنگی و تاریخی جشن‌های نوروز شناخته می‌شود. این شهر که در دامنه‌های زاگرس واقع شده، به دلیل تنوع قومی و فرهنگی خود، به‌ویژه حضور جمعیت کردنشین، دارای آداب و رسوم منحصربه‌فردی است. بناهای تاریخی مانند تاق بستان و بیستون که میراث جهانی یونسکو هستند، گواهی بر عمق تاریخی این سرزمین و ارتباطش با جشن‌های باستانی ایرانیان است. کرمانشاه به عنوان پایتخت نوروز، نماد هماهنگی میان طبیعت، تاریخ و فرهنگ است که هر ساله پیش از آغاز سال نو به جایگاهی خاص برای گردشگران و علاقه‌مندان تبدیل می‌شود.
جشن‌های نوروز در کرمانشاه با آیین‌هایی چون چهارشنبه سوری، خانه‌تکانی و گلگشت و طبعت گردی همراه است. در شب چهارشنبه سوری، آتش‌هایی در نقاط مختلف شهر روشن می‌شود و مردم با پریدن از روی آتش، ناخوشی‌ها و بخت بد سال گذشته را از خود دور می‌کنند.
هفت سین های محلی با تزئینات خاصی مانند سنبل، سکه و سبزیجات تازه، نشان‌دهنده امید به زندگی نوین است. غذاهای سنتی مانند کله جوشک و دیمی نیز بخشی از مراسم پذیرایی از مهمانان در این دوره هستند.
طبیعت بکر کرمانشاه در فصل بهار، زمینه‌ای ایده‌آل برای جشن گرفتن نوروز فراهم می‌کند. رودخانه‌های سرسبز، کوهستان‌های پوشیده از گل‌های وحشی و مزارع گندم که به رنگ سبز می‌درخشند.
موسیقی محلی، رقص‌های سنتی مانند چوبی و گریوان، و بازی‌های سنتی، شادی‌های نوروزی را جشن بگیرند. این هماهنگی طبیعت و فرهنگ، کرمانشاه را به نمادی از زیبایی‌های بهاری ایران تبدیل کرده است.
اهمیت کرمانشاه به عنوان پایتخت نوروز در حفظ و احیای آداب باستانی نیز نمود دارد. این شهر، با ترکیبی از میراث تاریخی، تنوع فرهنگی و زیبایی‌های طبیعی، هر ساله پیام تازگی و امید را به نمایش می‌گذارد.
بازدیدکنندگان از این شهر، علاوه بر شرکت در مراسم، شاهد هنرها و صنایع دستی بومی مانند قالیبافی و سفالگری نیز هستند که نویدزننده دوام فرهنگ ایرانی در دل نوروز است. کرمانشاه، چهره‌ای از ایران است که در آن هر خیابان، هر باغ و هر آتش چهارشنبه سوری، داستانی از مقاومت و زندگی پر از شور و نشاط را روایت می‌کند.
نوروز، جشن بزرگ سال‌نوی ایرانی، نه تنها یک رویداد فصلی یا گاه‌شماری ساده است، بلکه نمادی والا از رویش مجدد و پایداری فرهنگی است که هزاران سال در خورشیدخانهٔ ایران زمین پابرجا مانده است.
این جشن که ریشه در آیین زرتشت و پیش از آن دارد، با رسیدن اعتدال بهاری و شروع سال نو، طبیعت را به زایش دوباره فرا می‌خواند. سفرهٔ هفت‌سین با نمادهایی چون سبزه (نماد حیات)، تخم مرغ (نماد تولد)، و سیب (نماد زیبایی)، خود گزاره‌ای است برای امید به زندگی و مقاومت در برابر سختی‌ها. نوروز به ایرانیان یادآوری می‌کند که هر پایان، آغازی نوین است و هر زمستانی گذرا، بهاری جاودان را به دنبال دارد.
امروزه نوروز نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان به عنوان جشنی فرافرهنگی شناخته می‌شود. یونسکو در سال ۲۰۰۹ این جشن را به فهرست میراث ناملموس بشری ثبت کرد و این امر نشان از جهانی‌شدن نمادهای ایرانی دارد. نوروز امید به آینده را با احترام به گذشته می‌آمیزد و به مردم می‌آموزد که در برابر تغییرات، هویت خود را حفظ کنند. هر ساله، با رویش دوبارهٔ سبزه بر سفرهٔ هفت‌سین، ایرانیان به جهان ثابت می‌کنند که فرهنگشان همچون درختی استوار، ریشه‌هایش را در عمق تاریخ فرو کرده و شاخه‌هایش به سوی آسمان‌های آزاد دراز می‌کشد.
نوروز داستان تاب آوری و پایداری ایرانیان است؛ داستانی که هر بهار با خوشبختی و امید، صفحهٔ نویی از آن نوشته می‌شود.
